Historia parafii Rzymsko-Katolickiej pw. Św Jadwigi Śląskiej w Warszawie przedstawia się następująco:

Kościół pod wezwaniem św. Jadwigi powstał w latach 1920-1921 jako drewniany barak, na terenie darowanym przez ks. Marię Radziwiłłową i państwa Grędzickich. Kardynał Kakowski, podczas wizyty na Pelcowiźnie zgodził się na budowę świątyni. W jego utworzenie niemały wkład mieli mieszkańcy tamtych terenów. W 1920 na Pelcowiznę przybył zaproszony przez księżnę Annę Radziwiłłową kard. Aleksander Kakowski. Zebrali się okoliczni mieszkańcy oraz duchowieństwo wraz z proboszczem parafii Matki Bożej Różańcowej. Księdza Kardynała poproszono o mianowanie kapłana, który zająłby się budową kościoła. Zaledwie w ciągu sześciu miesięcy postawiono kaplicę-barak mieszczący 1,5 tys. wiernych. 17 października 1920 roku kościół poświęcił ks. Zygmunt Łubieński. Wyposażenie podarowali kościołowi parafianie.
W 1929 zbudowano siedmiogłosowe organy przez firmę Biernacki.
Niezależna parafia pod wezwaniem św. Jadwigi została erygowana 22 października 1921 roku. Dekretem z dnia 10 lipca 1925 roku Jego Eminencja Ks. Kardynał Aleksander Kakowski uczynił parafię Świętej Jadwigi w Warszawie całkowicie niezależną od parafii M. Boskiej Różańcowej w Warszawie.
5 czerwca 1938 roku w tutejszej parafii odbyła się wizytacja kanoniczna. Wizytację przeprowadził Jego Ekselencja Ks. Dr Stanisław Gall Arcybiskup-Sufragan Warszawski Asystent Tronu Papieskiego. Od 11 do 18 kwietnia 1966 roku – zgodnie z zarządzeniem Kurii Metropolitalnej – parafia obchodziła Tydzień Tysiąclecia.
W latach 30. ubiegłego stulecia sporządzono plany nowego kościoła. Niestety spłonęły one w pożarze plebanii.
Kaplica w czasie II wojny światowej uległa poważnej dewastacji, a plebania spaliła się doszczętnie. W 1944 kościół został zniszczony przez ostrzał, a wyposażenie wywieziono do kościoła MB Różańcowej na Bródnie.  Z 5 tys. parafian pozostało zaledwie 500 osób, praktycznie bez środków do życia. Zdecydowano o przewiezieniu sprzętów kościelnych do tymczasowej kaplicy przy ul. Poborzańskiej 33. Wkrótce mieszkańcy utworzyli „Radę Opiekuńczą Kościoła św. Jadwigi” i odnowili zniszczony kościół. Parafia zaczęła się rozrastać, kiedy wokół dużych zakładów jak fabryka FSO czy Polfa zaczęły powstawać hotele robotnicze.
Od 11 do 18 kwietnia 1966 roku – zgodnie z zarządzeniem Kurii Metropolitalnej – parafia obchodziła Tydzień Tysiąclecia. Dzień 14 kwietnia obchodzony był jako Historyczny Dzień Chrztu Świętego naszego Narodu i w tym dniu obchodzono uroczyste „Te Deum całego Narodu”. Od 16 do 24 kwietnia odbyły się Święte Misje Tysiąclecia. Misję przeprowadzili O. Redemptoryści z Warszawy. Krzyż misyjny ufundował Piotr Zadrożny z Żerania. 16 października 1966 roku odbyła się uroczystość milenijna „Parafialne Te Deum Tysiąclecia” na którą delegacja przywiozła relikwie św. Jadwigi z Trzebnicy k. Wrocławia.

Obecny kościół w parafii św. Jadwigi budowany był etapami. Prace rozpoczął w 1969 r. ks. Ryszard Grygiełko. Właściwie pozwolenie władz zezwalało tylko na remont starej, mocno zniszczonej kaplicy, która nadawała się tylko do rozbiórki. Ks. Grygielko potajemnie rozpoczął więc budowę nowego kościoła. W lipcu 1970 r. władze wstrzymały prace. Budowę ukończono rok później. Wreszcie kościół został obmurowany później staraniem mieszkańców Żerania, Pelcowizny i Śliwic wg proj. Hugona Kudera w 1970.
W uroczystość jubileuszu pięćdziesięciolecia istnienia parafii 19 września 1971 roku Jego Eminencja Ks. Kardynał Prymas Stefan Wyszyński dokonał poświęcenia nowej świątyni oddanej Chrystusowi Królowi Pokoju.
24 maja 1972 roku gościł ponownie w parafii Jego Eminencja Ks. Kardynał Prymas Stefan Wyszyński, który przybył na zjazd kolegów kursowych z okazji ósmych święceń kapłańskich ówczesnego proboszcza ks. Ryszarda Grygielko.

Choć parafii patronuje św. Jadwiga, kościół nosi wezwanie Jezusa Chrystusa Króla Pokoju. W ołtarzu głównym znajduje się krzyż z postacią Chrystusa, a pod nim obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wizerunek św. Jadwigi umieszczony jest na lewej bocznej ścianie prezbiterium.

Kościół w parafii św. Jadwigi odgrywał istotną rolę w czasie tworzenia się „Solidarności”. 27 kwietnia 1973 roku parafię odwiedził przebywający w Polsce Ksiądz Kardynał A. Tabera – Prefekt Kongregacji Kultu Bożego w Rzymie. Wizytę złożył wraz z sekretarzem Episkopatu Polski Ks. Biskupem Bronisławem Dąbrowskim. 23 marca 1976 roku poświęcono nową Drogę Krzyżową wykonaną przez rzeźbiarkę z Warszawy. Poświęcenia dokonał Jego Eminencja Ks. Kardynał Prymas Stefan Wyszyński.

21 września 1981 roku został w tym kościele poświęcony sztandar „Solidarności” FSO Warszawa. Poświęcenia dokonał ks. Jerzy Popiełuszko. W kościele Św. Jadwigi, w czasie stanu wojennego – w grudniu 1981 roku, powstał jeden z punktów utworzonego na Pradze Północ Prymasowskiego Komitetu Pomocy Uwięzionym. W lipcu, po amnestii, zmienił on nazwę na „Prymasowski Komitet Charytatywno – Społeczny”. 2 kwietnia 1989 roku odbyła się uroczystość konsekracji nowego 300 – kilogramowego dzwonu „Jadwiga”, którego fundatorami byli parafianie wraz z Proboszczem. Konsekracji dokonał Ks. Kardynał Józef Glemp Prymas Polski. Źródła: