16 października parafia św. Jadwigi Śląskiej na Żeraniu rozpoczęła obchody 100-lecia istnienia. Mszy Świętej inaugurującej świętowanie przewodniczył bp Romuald Kamiński.  czytaj więcej

Dekret dotyczący zasad bezpieczeństwa i higieny oraz duszpasterstwa w czasie pandemii
koronawirusa 16 października 2020 roku  Nr 1422/BD/2020

 

D E K R E T

• W związku z trwającą epidemią chcemy dołożyć starań, by wierni gromadzący się w świątyniach mogli bezpiecznie uczestniczyć w liturgii, korzystać z sakramentów świętych i szukać umocnienia w Bogu w tym trudnym czasie.
• Wyrazem naszej miłości i wzajemnej odpowiedzialności są konkretne reguły bezpieczeństwa i higieny. W związku z tym przypominam o dotychczas obowiązujących zasadach oraz przekazuję dodatkowe postanowienia, które należy wdrożyć podczas liturgii i innych działań duszpasterskich.
• 1. Dyspensa
  Przypominam, że udzielona na początku pandemii dyspensa od niedzielnego i świątecznego uczestnictwa we Mszy św. nadal obowiązuje, tym bardziej w związku z ograniczeniami dotyczącymi liczby uczestników zgromadzeń religijnych w tzw. „strefie czerwonej”.
• 2. Środki ochrony osobistej
  Maseczek lub przyłbic zakrywających nos i usta winni używać wszyscy przebywający w przestrzeni wspólnej budynków kościelnych i parafialnych, zarówno duchowni jak i świeccy, w czasie liturgii i poza nią. Wyjątek dotyczy tylko kapłana, który przewodniczy liturgii, nie zaś koncelebransów. Kapłani i szafarze nadzwyczajni mają obowiązek używania maseczek podczas udzielania Komunii Świętej.
• Prosimy o zachowywanie dystansu społecznego: w „strefie czerwonej” 1 osoba na 7 m², w „strefie żółtej” 1 osoba na 4 m².
• Parafia powinna zaopatrzyć się w dozowniki płynu dezynfekującego, które należy ustawić przy drzwiach wejściowych (lecz nie w kropielnicach). Należy ponadto przy drzwiach wejściowych umieścić przypomnienie o obowiązku stosowania maseczek i zachowania odległości pomiędzy osobami.
• Wodę święconą udostępniamy wiernym z pominięciem kropielnic – buteleczki, dozowniki itp.
• 3. Udzielanie Komunii Świętej
  Podczas każdej liturgii należy umożliwić wiernym przyjęcie Komunii Świętej zarówno do ust, jak i na rękę. Nie wolno wymuszać na wiernych przyjmowania Komunii Świętej na rękę, jak również nie wolno pozbawiać wiernych możliwości przyjęcia Komunii Świętej na rękę, nawet jeśli wierni wprost nie domagają się tego.
• Za każdym razem należy wyraźnie ogłosić porządek przyjmowania Komunii Świętej. Należy utworzyć oddzielne rzędy dla przyjmujących Komunię Świętą do ust i na rękę. Jeśli obecny jest jeden szafarz, komunikuje on najpierw rząd przyjmujących na rękę, a następnie rząd przyjmujących do ust. Jeśli jest większa liczba szafarzy, wówczas każdy z nich komunikuje w oddzielnym rzędzie.
• Kapłan lub inny szafarz rozdający Komunię Świętą winien bezpośrednio przed tą czynnością zdezynfekować ręce, a po zakończeniu obmyć palce w vasculum i powtórnie zdezynfekować ręce.
• 4. Sakrament pokuty i pojednania
  Należy zadbać o należyte zabezpieczenie konfesjonałów, co jest ważne zwłaszcza w kontekście zbliżającego się okresu spowiedzi przed Uroczystością Wszystkich Świętych oraz przed Bożym Narodzeniem.
  a) Nie wolno używać tzw. konfesjonałów zamkniętych (szafowych).
  b) W konfesjonałach na kratkach od strony penitenta należy umieścić folie ochronne i wymieniać je przynajmniej raz w tygodniu.
  c) W konfesjonałach należy umieścić środek do dezynfekcji z dozownikiem rozpylającym, prosząc penitentów, aby każdy po sobie zdezynfekował folię.
• 5. Uroczystość Wszystkich Świętych i modlitwa na cmentarzach
  W związku z Uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym należy zachęcać wiernych do indywidualnego nawiedzania cmentarzy, rozkładając odwiedziny grobów swoich bliskich na całą „oktawę” Uroczystości.
• Jeśli w najbliższych dniach pojawią się inne, szczególne okoliczności w tej materii, będziemy informować o ewentualnych nowych zaleceniach w oddzielnym komunikacie.
• 6. Spotkania formacyjne
  Spotkania grup formacyjnych, jeśli nie są w tych dniach konieczne, należy odłożyć. Jeśli według duszpasterzy powinny się odbyć, to może w nich uczestniczyć: w „strefie czerwonej” do 10 osób, a w „strefie żółtej” do 25 (przy zachowaniu odpowiedniego dystansu oraz przy użyciu maseczek ochronnych i dezynfekcji rąk).
• Zalecamy Księżom również zachowanie szczególnej ostrożności w korzystaniu z grupowych rekolekcji kapłańskich.
• Ogarniam modlitwą i błogosławię wszystkim Wiernym naszej Diecezji. Szczególnej opiece Matki Bożej zawierzam starszych i chorych. Dla całej służby zdrowia wypraszam łaskę siły i odwagi do walki z pandemią.

Romuald Kamiński Biskup Warszawsko-Praski  
Warszawa, 16 października 2020

Warszawa, dnia 9 sierpnia 2020 r.

Słowo pasterskie na XIX Niedzielę Zwykłą,
zapowiadające obchody stulecia Cudu nad Wisłą

Wielebni Duszpasterze,
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
Umiłowani Diecezjanie,

już za kilka dni będziemy przeżywać wielkie rocznice, związane z historyczną bitwą, zwaną Bitwą Warszawską, a dla bardzo wielu naszych Rodaków był to Cud nad Wisłą. Bolszewicy uciekający z pola walki, napotkanym ludziom, z wielkim przejęciem i trwogą, opowiadali o ukazaniu się Bożej Matki.

Te wyjątkowo doniosłe wydarzenia miały miejsce na terenie obecnej diecezji warszawsko-praskiej. To na tym terenie znajduje się Ossów, Radzymin, Kobyłka, Wólka Radzymińska, Rembertów, warszawski Kamionek, Mińsk Mazowiecki i wiele innych miejscowości, które upamiętniono w związku z 1920 rokiem. Jako diecezja warszawsko-praska mamy szczególny obowiązek dbałości o tamte wydarzenia.

Ojciec św. Jan Paweł II, który odwiedził diecezję w 1999 roku i modlił się na cmentarzu w Radzyminie oraz przed katedrą praską, powierzył diecezji szczególną troskę i pamięć o bohaterach, wydarzeniach i miejscach związanych z 1920 rokiem.

Po modlitwie na cmentarzu w Radzyminie wyznał: „Chociaż na tym miejscu najbardziej wymowne jest milczenie, to przecież czasem potrzebne jest także słowo. I to słowo chcę tu pozostawić. Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem”. Na zakończenie wszystkich nas pobłogosławił.

* * *

Wróćmy do Słowa Bożego, które przed chwilą usłyszeliśmy. Widzimy jak tego Bożego błogosławieństwa nam ciągle potrzeba. Wyraża się ono w bliskości Boga, który pragnie być blisko nas, a właściwie to my pragniemy być jakby zanurzeni w Nim samym. Takiej bliskości Boga doświadczy prorok Eliasz. Był świadkiem i jednocześnie doświadczał wielu wyjątkowych okoliczności – gwałtowności burzy, trzęsienia ziemi, niszczących płomieni ognia, ale dopiero wtedy, kiedy odczuł łagodny powiew wiatru zrozumiał – Bóg jest blisko. Przysłuchując się temu opowiadaniu odczuwamy tęsknotę za ciszą, za zewnętrznym spokojem, a szczególnie za wewnętrznym ładem.

Jak wielkie są dary, które otrzymujemy dzięki naszej wierze, doświadczył św. Piotr. We fragmencie odczytanej dzisiaj Ewangelii ujrzeliśmy Apostoła, który przeżywa swoje wzloty i upadki. Wiara pozwoliła jemu wyjść z łodzi i stąpać po powierzchni jeziora, ale kiedy przyszło zwątpienie, cały pogrążył się w wodach. „Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?” Te słowa Chrystusa Pana są dla nas aż nadto wymowne. Z całych sił dbajmy, pielęgnujmy, naszą wiarę i o to samo dbajmy dla naszych bliźnich. Tego uczy nas dzisiaj Apostoł Paweł w liście skierowanym do wiernych w Rzymie. To jego mocne w słowach wyznanie „Wolałbym być pod klątwą i odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich”.

Dzisiejsza katecheza o wierze, o pragnieniu życia w bliskości Boga i o tym, że żyjemy także dla innych, będąc dla nich potrzebni i za nich odpowiedzialni – tak bardzo bliska jest naszym rozważaniom o wydarzeniach sierpnia 1920 roku. Te same wartości były, są dzisiaj i będą w przyszłości fundamentem w budowaniu Królestwa Bożego na ziemi i kształtowania cywilizacji miłości.

* * *

Czy zdajemy w pełni sobie sprawę z tego, co się w sierpniu i kolejnych miesiącach pamiętnego, 1920 roku, wydarzyło na naszych ziemiach? Dopiero co – w listopadzie 1918 roku cieszyliśmy się odzyskaniem niepodległości, chociaż jeszcze spore części przyszłej II Rzeczypospolitej były w trakcie toczonych walk o wolność, a już od 15 lutego 1919 roku musieliśmy, jako naród, podjąć zmagania z bolszewicką Rosją. Nasi bracia i siostry stanęli wtedy do walki – nie tylko o uchronienie Ojczyzny przed kolejnym zaborem – ale dla ocalenia wszystkich tych wartości, które rodzą się z przyjęcia Ewangelii – nauki Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Z perspektywy czasu łatwiej ocenić te wydarzenia, a uczą one nas, że danina krwi polskiej uratowała zarówno nasz naród, jak i inne narody europejskie, a może postawiła zaporę przed urzeczywistnieniem strasznych zamiarów wszechświatowej rewolucji bolszewickiej. Niestety, wiele państw przyklasnęło temu wszystkiemu, by bolszewicki pożar ogarnął Europę i świat.

* * *

Wielka rocznica zwycięstwa dobra nad złem przypomina nam o potrzebie wyrażenia przez nasze pokolenie wdzięczności Bogu, Matce Bożej i ludziom.

Dzisiaj – na wzór wielkiej modlitwy nowennowej z sierpnia 1920 roku – cała nasza diecezja począwszy od dnia 5 sierpnia trwa na modlitwie, łącząc się z naszymi przedstawicielami, którzy idą w 37. Praskiej Pielgrzymce Rodzin na Jasną Górę. Nowennę zakończy nocna adoracja Najświętszego Sakramentu, która będzie zorganizowana w każdej parafii z 14 na 15 sierpnia.

Szczególną cześć pragniemy oddać Matce Bożej Łaskawej, Patronce Warszawy i Strażniczce Polski. To do niej lud Warszawy zanosił gorące i pełne ufności modły o ocalenie Stolicy i Polski od kolejnej niewoli, upraszając zwycięstwo. Ku jej czci została ufundowana przez naszą wspólnotę diecezjalną i tych, którzy poczuwają się do wdzięczności wobec Matki Zbawiciela dostojna statua Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski. Znajdzie ona swoje miejsce w pobliżu nowej świątyni w parafii św. Jana Pawła II w Radzyminie.

* * *

Umiłowani Diecezjanie i Goście. Wprawdzie przez pośrednictwo wielu mediów jest przekazywany nasz diecezjalny program obchodów 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej – Cudu nad Wisłą, pozwólcie, że krótko powtórzę w tym liście nasze zamiary.

Obchody rozpoczniemy już 13 sierpnia, uroczystą Mszą św. o godz. 18.00 pod przewodnictwem kard. Kazimierza Nycza, naszego metropolity, w kościele Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku, w miejscu, skąd (po odprawieniu Mszy św.) wyruszyły na front oddziały młodzieży akademickiej i gimnazjaliści wraz z ks. Ignacym Skorupką.

Dnia następnego, 14 sierpnia, Msza św. polowa o godz. 17.00 przy pomniku w Wólce Radzymińskiej (gmina Nieporęt), w miejscu bitwy i ukazania się Matki Bożej. Mszy św. będzie przewodniczył i kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk, nasz biskup pomocniczy.

Tego samego dnia zbierzemy się jeszcze na modlitwę i złożenie wieńców o godz. 21.00 w Ossowie, przy krzyżu ustawionym w miejscu śmierci ks. Skorupki.

Uroczystości centralne zaplanowane są na 15 sierpnia. Po modlitwach porannych przy krzyżu upamiętniającym śmierć ks. Skorupki i złożeniu wieńców będziemy uczestniczyć w uroczystej Mszy św. o godz. 9.30 przy kaplicy w Ossowie, pod przewodnictwem i z homilią ks. abp. Stanisława Gądeckiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który również ukoronuje Obraz Matki Bożej z tutejszej kaplicy i odmówi akt zawierzenia Maryi.

Tego samego dnia w Radzyminie o godz. 17.00, na cmentarzu, gdzie pochowani są oficerowie i żołnierze polegli w Bitwie Warszawskiej, Mszy św. przewodniczyć będzie i okolicznościowe kazanie wygłosi abp. Wojciech Polak, Prymas Polski.

W niedzielę, 16 sierpnia spotykamy się w Radzyminie, w parafii Św. Jana Pawła II. Podczas Mszy św. o godz. 12.00. nastąpi odsłonięcie i poświęcenie figury Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski

Nasze kilkudniowe dziękczynienie zakończymy dnia 17 sierpnia 2020 r. w Mińsku Mazowieckim, w parafii Narodzenia NMP. Uroczystej Mszy św. o godz. 18.00 będzie przewodniczył abp. Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce, a okolicznościowe kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk. To tutaj po zwycięskiej batalii zatrzymał się ze swoimi oddziałami gen. Józef Haller, aby podziękować Bogu za otrzymane łaski i za zwycięstwo. Uczynił to przed obrazem Matki Bożej Anielskiej, która od tej chwili zaczęła być nazywana Matką Bożą Hallerowską. Obraz ukoronowano w 2000 roku. Przewodniczył wtedy uroczystościom kard. Józef Glemp, Prymas Polski i pierwszy ordynariusz naszej diecezji bp Kazimierz Romaniuk.

Umiłowani Siostry i Bracia. Niech nasze serca będą pełne wdzięczności wobec niezmierzonej hojności Boga w Trójce Świętej Jedynego i Matki Zbawiciela.

Tak jak przed stu laty wzywaliśmy orędownictwa św. Andrzeja Boboli, bł. Władysława z Gielniowa, tak i dzisiaj – wzbogaceni o nowych świętych i błogosławionych Patronów; szczególnie św. Jana Pawła II i św. Faustynę – wypraszajmy potrzebne łaski dla nas samych i umiłowanej Ojczyzny. Amen.

Z pasterskim błogosławieństwem i modlitwą

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

            12 kwietnia 2020
     Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Przed wielkanocnym śniadaniem, pozostając w duchowej łącznościz rodziną
i bliskimi, modlitwę, zamiast zwykłej «przed jedzeniem» można odmówić 
poniższą modlitwę, dla podkreślenia uroczystego charakteru posiłku.
Osoba prowadząca rozpoczyna modlitwę i wszyscy żegnają się znakiem 
krzyża: 
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 
W. Amen.

(Modlitwę można poprzedzić odczytaniem Ewangelii o zmartwychwstaniu:
Mt 28, 1-10 lub J 20, 1-9)
Następnie przygotowuje obecnych i wypowiada modlitwę:
Nasz Pan, Jezus Chrystus, umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia, abyśmy żyli Bożym życiem i uczestniczyli w wielkiej radości, której źródłem jest Jego zwycięstwo. Dla podkreślenia wielkości tej niedzieli, która jest uroczystością nad uroczystościami, chcemy spożyć świąteczne śniadanie. Prośmy, aby sam Pan pobłogosławił nasze pokarmy, aby oddalił od nas widmo epidemii i napełnił nasze serca radością.

Módlmy się:
Panie Jezu Chryste, Ty w dzień przed męką i śmiercią poleciłeś uczniom przygotować paschalną wieczerzę, a w dniu zmartwychwstania zasiadłeś do stołu z apostołami, aby wraz z nimi spożyć posiłek.  Prosimy Cię, pozwól nam z wiarą przeżywać Twoją obecność z nami podczas wielkanocnego posiłku, abyśmy mogli się radować udziałem w Twoim życiu i zmartwychwstaniu.
Chlebie żywy, który zstąpiłeś z nieba i dajesz życie światu, pobłogosław chleb i wszelkie świąteczne pieczywo na pamiątkę chleba, którym nakarmiłeś słuchających Ciebie wytrwale na pustkowiu, i który wziąłeś w swoje święte i czcigodne ręce, aby go przemienić w swoje Ciało.
Baranku Boży, Ty pokonałeś zło i obmyłeś świat z grzechów, pobłogosław to mięso, wędliny i wszelkie pokarmy, które będziemy jedli na pamiątkę baranka paschalnego i świątecznych potraw, jakie Ty spożyłeś z apostołami podczas Ostatniej Wieczerzy.
Chryste, nasze życie i zmartwychwstanie, pobłogosław te jajka, znak nowego życia, i spraw, abyśmy potrafili dzielić się z innymi wielkanocną radością, a kiedyś weszli na wieczną ucztę w domu Ojca, gdzie żyjesz i królujesz na wieki wieków.

W. Amen.

DEKRET

Z powodu wprowadzenia w Polsce stanu zagrożenia epidemicznego i ze względu na obowiązujące wraz z nim przepisy prawa państwowego jesteśmy w tym wyjątkowym czasie zobligowani do dostosowania naszego życia religijnego do zaleceń władz świeckich. Wprowadzone regulacje prawne mają na celu powstrzymanie rozprzestrzeniania się wirusa poprzez ograniczenie kontaktów między obywatelami.
Nawiązując do wcześniejszych komunikatów oraz udzielonej już dyspensy od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. i zachęcając do osobistych i rodzinnych form życia duchowego, niniejszym dekretem wprowadzam w życie następujące postanowienia:
1. Zawieszam wspólnie celebrowane nabożeństwa (Gorzkie Żale, Drogi Krzyżowe, Godzinki, Różaniec, Koronka do Miłosierdzia Bożego i inne), a uwzględniając ich bogactwo duchowe, zachęcam do indywidualnego i rodzinnego ich odprawiania.
2. Zawieszam spotkania formacyjne, kursy (np. przedmałżeńskie), wszelkie formy rekolekcji (w tym rekolekcje parafialne), pielgrzymki, sakrament bierzmowania udzielany w Bazylice Katedralnej oraz wszelkie inne zgromadzenia o charakterze formacyjnym lub pozaliturgicznym.
3. Ograniczam możliwość uczestnictwa wiernych we Mszach św. (niedzielnych, obrzędowych, w dni powszednie) do osób zamawiających intencję mszalną lub, w wypadku pogrzebu, do najbliższej rodziny. We wszystkich Mszach, wraz z duchowieństwem parafialnym, posługującymi w liturgii i uczestnikami może brać udział maksymalnie 50 osób.
4. Jeśli w parafii jest prowadzona w ciągu dnia adoracja Najświętszego Sakramentu, obowiązkiem proboszcza jest zorganizowanie jej w taki sposób, aby jednocześnie w kościele nie przebywało więcej niż dopuszczalna przez prawo państwowe liczba osób (maksymalnie 50).
5. Udział wiernych w Mszach św. w kaplicach prywatnych, półpublicznych i publicznych mieszczących się w domach zakonnych, wspólnot kościelnych etc. oraz w zakładach opieki, opiekuńczo-leczniczych, szpitalach etc. zostaje ograniczony wyłącznie do mieszkańców lub pracowników. Zabraniam udziału w tych celebracjach członkom służby liturgicznej oraz jakichkolwiek innych osób nie będących mieszkańcami, pracownikami lub podopiecznymi placówek. W wypadku gdyby liczba osób uprawnionych do udziału we Mszy św. lub nabożeństwie wynikającym z konstytucji zakonnych była większa niż dopuszczona prawem liczba 50 osób, zarządzam, aby zorganizować taką liczbę celebracji, by zachowane zostały przepisy prawa państwowego.
6. Zachęcam, aby w trakcie adoracji Najświętszego Sakramentu kapłani sprawowali sakrament pokuty i zobowiązuję proboszczów do przestrzegania norm dotyczących liczby zgromadzonych w kościele osób. Jeżeli przemawiają za tym okoliczności funkcjonowania parafii, polecam zorganizowanie odpowiednich służb parafialnych odpowiadających za zachowanie norm prawnych dotyczących liczby wiernych zgromadzonych w kościele. Takim służbom należy zapewnić odpowiednie środki ochronne.
7. Zalecam, aby osoby konsekrowane i duchowni (w kościołach, bez udziału wiernych świeckich) oraz świeccy (we własnych domach), zgodnie z komunikatem Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski z dnia 13.03.2020 r., każdego dnia, o godzinie 20.30, odmawiali Różaniec w intencji osób chorych oraz tych, którzy się nimi opiekują, jak również służb medycznych i sanitarnych, a także o pokój serc i łaskę nawrócenia.
8. Przypominam, że Msze św. transmitowane przez środki masowego przekazu oraz inne modlitwy dają możliwość duchowego przeżywania tajemnic wiary, które w tych nadzwyczajnych okolicznościach mogą być nieocenione dla dobra duszy i społeczeństwa. Jednocześnie formy te wymagają zachowania odpowiedniego sposobu uczestnictwa. Wyrażam wdzięczność mediom ogólnopolskim, diecezjalnym oraz parafialnym za to, że stwarzają szeroką ofertę duchowego przeżycia poprzez transmisje telewizyjne, radiowe oraz internetowe.
9. Zarządzenie powyższe obowiązuje od chwili ogłoszenia do odwołania. Zobowiązuję do śledzenia stron internetowych oraz profili w mediach społecznościowych Diecezji Warszawsko-Praskiej, gdzie na bieżąco będą publikowane wszelkie aktualizacje.
10. Przypominam wszystkim, których obowiązuje wprowadzenie w życie powyższego dekretu, że, uwzględniając powagę sytuacji oraz naszą odpowiedzialność za wiernych, zgodnie z kan. 273 i 274 par. 2, osoby te powinny zrealizować wprowadzone zarządzenia bezwarunkowo, ze świadomością konsekwencji wynikających z prawa świeckiego i kościelnego.
Czcigodni duszpasterze i wspólnoto diecezjalna! Z całego serca proszę o zrozumienie tych rozporządzeń wynikających z naprawdę wyjątkowej sytuacji w naszym kraju i na całym świecie. Nasze pokolenia, nigdy nie spotkały się z takim doświadczeniem. Stąd też trudno nam jest nieraz zrozumieć różne uwarunkowania, jakim podlegamy. Pragnijmy, aby mimo wielu zewnętrznych ograniczeń umacniała się w nas potrzeba całkowitego zaufania Opatrzności Bożej.
Módlmy się, aby Bóg raczył oddalić od nas wszelkie choroby i nieszczęścia.
Matko Boża Zwycięska, Módl się za nami!
+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski
Warszawa, dnia 13 marca 2020 r.

stosujmy się do rozporządzenia organów państwowych
by na Mszy św. w kościołach przebywało do 50 osób

W związku z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce oraz stosując się do rozporządzeń organów państwowych z 13 marca br., które ograniczyły liczbę uczestników zgromadzeń do 50 osób, w tej wyjątkowej sytuacji, proszę biskupów diecezjalnych o wydanie decyzji, aby podczas każdej Mszy św. i nabożeństw wewnątrz kościoła mogło przebywać maksymalnie 50 osób – napisał w specjalnym komunikacie przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki.

Zapraszamy na Gorzkie Żale z kazaniami pasyjnymi. W niedziele Wielkiego Postu po Mszy wieczornej (w marcu Msza o 17:00; w kwietniu o 18:00).

W tym roku tematy kazań pasyjnych są następujące:

o. Kazimierz Szałaj SVD

Chrystus cierpiący w najbiedniejszych, najsłabszych i bezbronnych.

Chrystus cierpiący w dziecku. (Iz 42,1-4)

Chrystus cierpiący we współmałżonku. (Iz 42,5-9)

Chrystus cierpiący w bezrobotnych i biednych. (Iz 49,1-9)

Chrystus cierpiący w bezdomnych i głodnych. (Iz 50, 4-9)

Chrystus cierpiący w opuszczonych ciężko chorych, i niepełnosprawnych. (Iz52,13-53,12)

Szanowni Państwo,

Większość państw Europy, w tym nasi najbliżsi sąsiedzi, odnotowało już przypadki zarażenia nowym koronawirusem. Zapewne i my w Polsce doświadczymy pierwszego przypadku zarażenia. Najważniejszy w kontakcie z każdym wirusem jest dostęp do informacji, wiedza, a także spokój i zdrowy rozsądek. Inne koronawirusy od dawna są w Polsce przyczyną infekcji dróg oddechowych. Co niezwykle istotne, ok. 80 proc. infekcji wywołanych koronawirusem z Chin przebiega w sposób łagodny. Objawy są identyczne z objawami grypy. Również przebieg samej choroby jest bardzo podobny. I tak jak w przypadku zarażenia wirusem grypy musimy być ostrożni i poddać się leczeniu by nie dopuścić do powikłań. Najważniejsze więc byśmy dokładnie wiedzieli jak się zachować w przypadku kontaktu z osobą zarażoną lub gdy nas samych dotknie infekcja. Przede wszystkim unikajmy wszelkiego kontaktu z osobami kaszlącymi i kichającymi. Zachowujmy zasady higieny, na czele z systematycznym myciem rąk.
Jeżeli nie byliśmy za granicą w rejonach wysokiego ryzyka, a mamy objawy chorobowe 38 °C, kaszel lub duszności udajmy się do lekarza pierwszego kontaktu.
Jeżeli byliśmy w ciągu ostatnich 14 dni w Północnych Włoszech lub Chinach i mamy gorączkę, czyli minimum 38 °C i kaszel, powinniśmy jak najszybciej skontaktować się z Sanepidem i udać się do najbliższego szpitalnego oddziału chorób zakaźnych, ale nie środkami transportu publicznego.
Jeżeli natomiast wróciliśmy w ostatnich dniach z zagranicy, gdzie wystąpiły zarażenia koronawirusem, ale nie mamy żadnych objawów chorobowych, kontrolujmy dwa razy dziennie temperaturę ciała i ograniczmy nasze kontakty towarzyskie przez najbliższe 14 dni. W razie wątpliwości zadzwońmy do najbliższej stacji Sanepidu lub na infolinię NFZ.
Listę oddziałów zakaźnych oraz ważne numery telefonów znajdą Państwo na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia – mz.gov.pl
 
Informację można też uzyskać na infolinii NFZ – 800 190 590
 
Minister Zdrowia Prof. Łukasz Szumowski
 

W związku z możliwością pojawienia się korona wirusa na terenie Polski, zachęcam duchowieństwo i wiernych do zachowania zwiększonej ostrożności. W ewentualnych ogniskach tego zjawiska należy – w kościołach i pomieszczeniach parafialnych – przez czas jego trwania starać się o pomniejszenie ryzyka zachorowań poprzez zwrócenie szczególnej uwagi na zachowywanie podstawowych zasad higieny.
Ponieważ istnieje wiele dróg przenoszenia się tego wirusa – a komunikacja między ludźmi jest dzisiaj bardzo intensywna – trzeba, aby księża biskupi w swoich diecezjach, w ośrodkach, w których pojawiłoby się takie zagrożenie, przekazali wiernym informację o możliwości przyjmowania na ten czas Komunii świętej duchowej lub na rękę.
Komunia duchowa jest to akt modlitewny, którego celem jest osiągnięcie takiego zjednoczenia z Jezusem, jakie daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi, lecz poza przestrzenią sakramentalną. Składa się ona z trzech elementów: wzbudzenia wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii, miłości skierowanej ku Niemu oraz pragnienia, aby Jezus zechciał duchowo wejść w nasze życie.
Kto ma obawy przed zarażeniem, ten nie powinien w tym czasie korzystać z wody święconej umieszczonej w kropielnicach.
Pamiętajmy, że w czasie każdego zagrożenia życia społeczności ludzkiej odwoływano się zawsze do mocy gorącej modlitwy i skuteczności sakramentów. Dlatego zachęcam wszystkich do ożywienia głębokiej wiary w moc Eucharystii i polecania Panu Bogu tej sprawy w modlitwie powszechnej.
+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)
Warszawa, dnia 28 lutego 2020 roku

Dobiegł końca rok 2019. Z wiarą i nadzieją wchodzimy w rok 2020. Na przełomie roku dokonujemy podsumowań i snujemy plany na przyszłość. W naszym życiu religijnym mamy robić to samo. Powinniśmy dokonywać bilansu – patrząc na miniony czas, na nasze duchowe sukcesy i porażki, mamy tak zaplanować czas, który nadchodzi, aby był przez nas dobrze przeżyty, tzn. zagospodarowany zgodnie z wolą Bożą.
Co wydarzyło się w naszej wspólnocie parafialnej w roku 2019?
W naszej parafii chrzest przyjęło 98 dzieci. Z tego 63 to dzieci narodowości polskiej, 28 dzieci Wspólnoty wietnamskiej, 2 Chińczyków, 4 dzieci z rodzin hiszpańskojęzycznych i jedno z rodziców Polaka i Litwinki. (W roku 2018 mieliśmy 41 chrztów). Nie było w ubiegłym roku I Komunii Świętej w naszej parafii. W roku 2020 do I Komunii przygotowuje się 25 dzieci. Do sakramentu bierzmowania udzielanego przez ks. bp Marka Solarczyka 29 X 2019 przystąpiło 18 osób. Co miesiąc z posługą sakramentalną odwiedzamy 6ciu chorych.
W niedzielę 20 października (podczas liczenia wiernych) na wszystkich Mszach św. obecnych było ok. 650 osób (w tym ok. 250 mężczyzn i ok. 400 kobiet). Mniej niż połowa przystąpiła do Komunii.
W naszej parafii zostało pobłogosławionych 17 małżeństw sakramentalnych, a wygłoszonych zapowiedzi przedślubnych było 40. W naszym kościele odbyły się właściwie tylko 2 śluby Polaków. Liczba 15-tu małżeństw dotyczy Wspólnoty Wietnamczyków. Zostało też wystawionych 9 licencji na śluby poza naszą parafią.
Na wieczny spoczynek zostało odprowadzonych 5-ciu zmarłych z naszej parafii. Pogrzeby 4 zmarłych, odbyły się w innych parafiach. U nas mieliśmy tylko 1 pogrzeb – Mszę na pożegnanie o. Krzysztofa Łukoszczyka SVD.
Dzięki śp. o. Krzysztofowi od marca mamy w świątyni relikwie św. Joanny Beretty Molla. Dziękujemy o. Krzysztofowi za ofiarne prowadzenie parafii, za przegotowanie wizytacji biskupiej, którą w czerwcu przeprowadził bp. Marek Solarczyk. Modlimy się o życie wieczne dla śp. o. Krzysztofa i prosimy, by nas wspierał z Domu Ojca Niebieskiego.
Chciałbym serdecznie podziękować wszystkim, którzy pomogli w remontach naszej świątyni. Jest to szczególnie widoczne na dolnej kondygnacji i przy głównym wejściu, do którego docieramy po nowych schodach. Dziękuję Wspólnocie Wietnamczyków, która pomogła materialnie w remoncie kaplicy dolnej. Dziękuję wszystkim wolontariuszom, którzy bezinteresownie pomogli we wszelkich pracach remontowych – dzielni panowie i panie z naszej parafii (wśród nich wielkie zasługi ma pan Wiesław, o. Eryk, pan Tomasz, pan Grzegorz i wielu innych – wszystkim serdecznie dziękuję. Dziękuję panom Jankowi i Darkowi, z mojej poprzedniej parafii, którzy przybyli tu, by pomóc w remontach, panu Markowi, mojemu bratu bliźniakowi i kuzynowi, którzy pomogli zwłaszcza w remontach na plebanii (mamy tam teraz pokój gościnny, a składzik został zamieniony na klasę, w której odbywa się nauka polskiego dla Wietnamczyków i próby scholi dziecięcej).
Dzięki ofiarnemu zaangażowaniu o. Eryka oraz świeckich liderów, wielką radością i nadzieją napawa wzrost duchowy naszej parafii. W naszej parafii działa chór mieszany, schola dziecięca, mamy też siedmiu ministrantów, co dwa tygodnie spotyka się też grupa biblijna. Przy parafii działa też krąg Kościoła Domowego.
Dziękujemy serdecznie za pomoc panu Edmundowi, naszej dzielnej Ekipie Sprzątającej – co tydzień możemy liczyć na ich ofiarną i bezinteresowną pomoc w sprzątaniu kościoła. Dziękujemy też naszym dzielnym Dekoratorom (dzięki nim mamy m. in. pięknie odnowione gabloty z wotami) i Pomocnikom w parafialnych wydarzeniach. Jest to stała grupa osób, dzięki którym mogą się odbywać parafialne spotkania czy pikniki oraz inne wydarzenia.
Działania wszystkich zaangażowanych osób pomogły nam przeżyć owocnie specjalny miesiąc misyjny – październik. Na początku tego miesiąca mieliśmy wprowadzenie relikwii bł. Jerzego Popiełuszki, potem odbyło się w naszej Parafii spotkanie Rodziny Radia Maryja, transmitowane w telewizji TRWAM. W październiku mieliśmy też wizytę naszych współbraci Misjonarzy werbistów, którzy dzielili się swoim doświadczeniem misyjnym. Potem był odpust ku czci św. Jadwigi Śląskiej i bierzmowanie.
Dziękuję wszystkim, którzy w listopadzie modlili się za naszych zmarłych, za naszą Ojczyznę. Dziękuję Dzieciom i Rodzicom (zwłaszcza Pierwszokomunijnym) za udział w Roratach w grudniu. Dziękuję wszystkim, którzy pomogli w przygotowaniu dekoracji i oprawy Świąt Bożego Narodzenia. Dziękuję wszystkim, którzy przyjęli lub dopiero przyjmą wizytę duszpasterską w swoich mieszkaniach i domach. Mam nadzieję, że sytuacja trochę się jeszcze poprawi (na razie przyjmuje nas tylko ok. 25 % mieszkańców).
Wielu rzeczy w naszej parafii wciąż jeszcze brakuje, mamy problemy z przyłączem energetycznym, szukamy najlepszego sposobu na dogrzanie naszej świątyni (na razie nie jest bardzo zimno).
Parafia nie ma długów! Ale nie jesteśmy też zbyt bogaci i w przyszłości będziemy musieli szukać źródeł finasowania prac przy termomodernizacji oraz remoncie naszej świątyni i plebanii.
Za wszystko Bogu niech będzie chwała, a Wam czcigodni Parafianie, Przyjaciele, Współbracia Werbiści, Sympatycy naszej Parafii składam serdeczne Bóg zapłać.
Niech nie będzie w nowym roku dnia, w którym nie postąpimy choć trochę w świętości. Każdy przeżyty dzień niech będzie krokiem w stronę Boga. I niech każdy taki krok będzie czyniony ze spokojem w sercu, spokojem, który może dać tylko wiara. Tego Wam, na cały 2020 rok, życzę.
Wasz proboszcz: o. Kazimierz Szałaj SVD

PLAN ODWIEDZIN DUSZPASTERSKICH (KOLĘDY) 2019/20
Poniżej podajemy plan tegorocznych odwiedzin duszpasterski w Parafii Świętej Jadwigi Śląskiej w Warszawie. Będziemy się starali dotrzeć w każde miejsce naszej parafii. Prosimy jednak o zgłaszanie chęci przyjęcia kapłana po kolędzie. Chęć przyjęcia księdza przynoszącego błogosławieństwo Boże i poświęcającego mieszkanie można wyrazić albo poprzez osobistą prośbę (w kancelarii parafialnej lub w zakrystii) albo drogą elektroniczną (adres: parafiajadwigi4@gmail.com lub telefonicznie (nr. 884 997 939).
W razie niemożliwości przyjęcia kolędy w wyznaczonym terminie zawsze jest możliwość zgłoszenia chęci przyjęcia księdza w ramach „kolędy dodatkowej”, wybierając konkretny dzień odwiedzin od 24 do 25.01.2020r).
Od poniedziałku do piątku zaczynamy od 16:00 a w soboty od 10:00.

27.12 piątek
– Kowalczyka 16 (101 – 157)
– Kowalczyka 16 (201 – 261)
28.12 sobota
– Kowalczyka16 (301 – 361)
– Kowalczyka 16 (401 – 461)
30.12 poniedziałek
– Kowalczyka 16 (501 – 561)
– Kowalczyka 16 (601 – 661)
02.01 czwartek
– Kowalczyka 16 (701 – 761)
– Kowalczyka 16 (801 – 856)
– Kowalczyka 16 (901 – 956)
03.01 piątek
– Kowalczyka 16 (1001 – 1049)
– Kowalczyka 16 (1101 – 1304)
– Kowalczyka 11 (1 – 26)
04.01- sobota
– Kowalczyka 11 (27 – 52)
– Kowalczyka 9
– Kowalczyka 9
07.01 wtorek
– Kowalczyka 7
– Kowalczyka 7
– Kowalczyka 5 (1 – 39)
– Kowalczyka 5 (40 – 77)
08.01 środa
– Kowalczyka 5 (78 – 103)
– Kowalczyka 5 (104 – 134)
– Kowalczyka 5 (135 – 167)
– Kowalczyka 3 (1 – 30)
09.01 czwartek
– Kowalczyka 3 (31 – 62)
– Kowalczyka 3 (63 – 91)
– Kowalczyka 3 (92 – 124)
10.01 piątek
– Kowalczyka 3 (125 – 156)
– Kowalczyka 1 (1 – 45)
– Kowalczyka 1 (46 – 88)
11.01 sobota
– Kowalczyka 1C (1 – 42)
– Kowalczyka 1C (43 – 105)
13.01 poniedziałek
– Krzyżówki 28 i 28A
– Krzyżówki 28B i 28C
– Krzyżówki 28D, 30
14.01 wtorek
– Krzyżówki 34A i 36
– Krzyżówki 36A i 36C
– Krzyżówki 36B i 36D
15.01 środa
– Krzyżówki 1, 1A,
– Krzyżówki 1B, 1C,
16.01czwartek
– Krzyżówki – pozostałe numery
– Płochocińska 20, Wartka, Huczna
17.01 piątek
– Gersona (parzyste)
– Gersona (nieparzyste)
18.01 sobota
– Żubowiecka, Morelowa
– Witkiewicza

20.01 poniedziałek
– Jagiellońska 47
– Jagiellońska 70
– Jagiellońska 76
21.01 wtorek
– Starowiślna 5,7
– Starowiślna 9, 9A
– Starowiślna 11
22.01.środa
– Modlińska 56,
– Modlińska 56A, 56B
23.01. czwartek
– Płochocińska 16C
– Kowalczyka 1B
24.01piątek
– kolęda dodatkowa
25.01. sobota
– kolęda dodatkowa

Słowo pasterskie na rozpoczynający się Adwent 2019 roku i nowy rok duszpasterski
przeżywany pod hasłem „Wielka tajemnica wiary”
                                   Wielebni Duszpasterze,
                      Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
                                 Umiłowani Diecezjanie,
Z wielkim skupieniem, tęsknotą, ale także wewnętrzną radością otwieramy się na przeżycie kolejnego adwentu – czasu, w którym mamy okazję do bardziej owocnego otwarcia się na łaskę Bożą. Chcemy w tym najbliższym okresie dobrze przygotować się na przeżycie pamiątki przyjścia na świat Jezusa, naszego Zbawiciela. Nie zapominajmy jednak, że zanurzeni jesteśmy w naszym życiu w znacznie dłuższy adwent – czas oczekiwania na ostateczne przyjście Chrystusa Pana.
* * *
Dziś I Niedziela Adwentu i początek nowego roku kościelnego. W liturgii Słowa przez wszystkie adwentowe niedziele towarzyszyć nam będzie prorok Izajasz, który zapowiada świetlaną przyszłość miasta Jeruzalem. Rozumiemy, że ta wyjątkowa chwała Jerozolimy nie jest związana z bogactwem, znaczeniem politycznym ani militarnym, ale z tym, że stamtąd wyszło Prawo Boże i tam Jezus dokonał naszego pojednania z Ojcem. Podobnie jest z każdym z nas. Pamiętajmy, że naszą wielkość mierzy się świętością, czyli zgodnością życia z nauką Jezusa.
Św. Paweł, Apostoł Narodów, wzywa nas dzisiaj do czuwania i trzeźwości. Z codziennych życiowych doświadczeń wiemy, że gdy zależy nam na spotkaniu z kimś dla nas ważnym, dokładamy starań, aby do tego spotkania doszło, abyśmy się nie rozminęli. Apostoł w swoim pouczeniu posługuje się znaną nam symboliką nocy i ciemności, które są synonimami grzechu, a gdy mówi o świetle dnia, ma na myśli prawe i pobożne życie, w którym nie ma miejsca na uleganie pożądliwości ciała. To gwarantuje spotkanie z przychodzącym Zbawicielem. W tym samym duchu zachęty do czuwania, czyli dobrego życia pozostajemy także po lekturze dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Czy jest coś ważniejszego i bardziej sensownego niż życie, w którym Bóg ma upodobanie?
* * *
Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i zarazem realizację nowego programu duszpasterskiego, W ubiegłych latach skupiliśmy się na głębszym zrozumieniu sakramentów chrztu świętego i bierzmowania. Teraz przychodzi czas, który chcemy poświęcić Eucharystii. Proponowany trzyletni program znany jest nam pod hasłem „Eucharystia daje życie”. Przez najbliższy rok będziemy podejmowali refleksję nad zagadnieniami, którym patronuje tytuł: „Wielka tajemnica wiary”.
Istotą proponowanego aktualnie programu – jak pisze ks. abp Wiktor Skworc, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski – „jest zaproszenie wiernych do bardziej świadomego udziału w tajemnicy Wieczernika; do dnia ustanowienia przez Chrystusa wielkiej tajemnicy naszej wiary”.
Potrzebny jest tutaj spory wysiłek katechetyczny, liturgiczny oraz kaznodziejski, aby wiedza o Eucharystii została pogłębiona. Jeśli to pogłębienie się dokona, wtedy doświadczymy jak mocą Eucharystii zmienia się nasze życie.
Patrząc praktycznie na zadania postawione przez nowy program duszpasterski, powinniśmy dokonać poważnej refleksji nad sakramentem Eucharystii w sytuacji, kiedy spora część ludzi ochrzczonych i bierzmowanych nie rozumie jej istoty i nie uczestniczy w niej regularnie. Już z katechizmu wiemy, że Eucharystia stanowi centralny punkt życia religijnego Kościoła. Została ustanowiona przez |Jezusa Chrystusa w Wielki Czwartek podczas spożywania z uczniami Ostatniej Wieczerzy. Samą zaś Eucharystię nazywamy Ofiarą Ciała i Krwi Chrystusa, którą On ustanowił, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak powierzyć Kościołowi pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania.
Każda celebracja Eucharystii jest wspominaniem Bożego dzieła zbawienia. Ten, który jest wspominany, sam staje się obecny.
Konieczne jest wspomnienie krótkiej katechezy, jaką wygłosił papież św. Jan Paweł II przed naszą katedrą 13 czerwca 1999 r. Przypomniał nam, że Kościół przywiązuje wielką wagę do uczestniczenia w Eucharystii, zwłaszcza w dzień Pański, w niedzielę, w którym obchodzimy pamiątkę zmartwychwstania. Dał świadectwo o tym, że w Kościele w Polsce zawsze żywa była cześć dla Eucharystii i wielkie przywiązanie wiernych do niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej. Na koniec tamtej katechezy powiedział: „proszę wszystkich moich rodaków: zachowujcie tę dobrą tradycję. Szanujcie Boże przykazanie o świętowaniu dnia Pańskiego. Niech ten dzień będzie naprawdę pierwszym ze wszystkich dni i pierwszym ze wszystkich świąt. Dawajcie wyraz waszej miłości do Chrystusa i do braci, biorąc udział w niedzielnej Uczcie Nowego Przymierza — w Eucharystii”.
Kiedy prawdziwie wypowiadamy słowa: „Oto wielka tajemnica wiary”, czy nie powinniśmy z wielką czcią dbać o to wszystko co się z Eucharystią wiąże? Dbałość o ołtarz, naczynia i księgi liturgiczne, piękno wystroju miejsca sprawowania sakramentu Eucharystii oraz powaga zachowania się uczestników liturgii ma świadczyć o powadze naszej wiary.
* * *
Aktualnie trwają prace Synodu Młodych Diecezji Warszawsko-Praskiej. Już teraz chciałbym podziękować wielu kapłanom, osobom życia konsekrowanego, a szczególnie młodym, którzy zaangażowali się bardzo odpowiedzialnie w dzieło Synodu. Pragniemy rzetelnie wspomóc młodzież, aby nie lękała się o swoją przyszłość i nie bała wyzwań dzisiejszego świata. Będzie to możliwe, jeśli pomożemy im poznać Jezusa i Jego naukę. Potrzebują mądrych przewodników do których może być zaliczony każdy z Was. Proszę rodziców, duszpasterzy, nauczycieli, wychowawców, starsze pokolenie, ale i rówieśników, o zainteresowanie się sprawami Synodu Młodych. Wspomóżcie młodych swoim świadectwem wiary, aby w niedługim czasie ich dojrzała postawa życiowa mogła być wsparciem dla innych.
Wraz z gronem osób rozumiejących i oddanych sprawom młodego pokolenia proszę, aby każda wspólnota parafialna naszej diecezji była czynną cząstką tego wysiłku formacyjnego.
* * *
Za kilka tygodni, kiedy wejdziemy w przeżywanie 2020 roku, będziemy obchodzić w naszej Ojczyźnie 100-lecie Bitwy Warszawskiej zwanej Cudem nad Wisłą.
Św. Jan Paweł II, nawiedzając w Radzyminie – w dniu 13 czerwca 1999 r. – cmentarz żołnierzy poległych w 1920 roku, w Bitwie Warszawskiej, powiedział: „Przed chwilą nawiedziłem Radzymin, miejsce szczególnie ważne w naszej narodowej historii (…). O wielkim Cudzie nad Wisłą przez dziesiątki lat trwała zmowa milczenia. (…) Opatrzność Boża niejako nakłada dzisiaj [na nas] obowiązek podtrzymania pamięci tego wielkiego wydarzenia w dziejach naszego narodu i całej Europy”.
Postarajmy się dobrze przygotować na przeżycie tych sierpniowych dni. Wśród różnych inicjatyw – tak duchowych, intelektualnych, jak i materialnych, związanych ze wspomnianym wydarzeniem – będzie przygotowanie postumentu wraz z figurą Matki Bożej Łaskawej dla upamiętnienia ukazania się Patronki Warszawy w decydującym momencie walk. Stanie on na radzymińskich błoniach przy kościele św. Jana Pawła II.
* * *
Wchodzimy w nowy rok duszpasterski tuż po wyborach parlamentarnych, które stanowią również głęboko chrześcijański wyraz odpowiedzialności za Ojczyznę. Wręcz opatrznościowe staje się powierzenie nowego przedziału naszej współczesnej historii szczególnej osobie – dziś Słudze Bożemu, a niebawem – od dnia 7 czerwca 2020 roku – błogosławionemu Kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu, Prymasowi Polski, który kochał Ojczyznę bardziej niż własne serce. Takiemu Patronowi zawierzamy nasze codzienne starania o piękny kształt społeczeństwa oraz poszanowanie krzyża i nauki Ewangelii.
Chcemy się do uroczystości beatyfikacyjnych dobrze przygotować, bowiem Kardynał Wyszyński był naszym pasterzem przez całe swoje posługiwanie prymasowskie.
Umiłowani,
Wewnętrzną powagę przeżywanego czasu podkreśla znana antyfona adwentowa: „Niebiosa, rosę spuście nam z góry. Sprawiedliwego wylejcie chmury”. W tych słowach wyczuwamy wielką tęsknotę za przyjściem Zbawiciela – Boga Sprawiedliwego, który ukoi nasze codzienne bóle, trudne zmagania i lęki.
Zachęcajmy się wzajemnie do przeżycia adwentu jako czasu intensywniejszej modlitwy, pogłębienia życia duchowego, kształtowania naszej codzienności w radości, łagodności, pokorze i wzajemnej życzliwości. Niech pomocą będą rekolekcje parafialne, dni skupienia oraz piękne liturgie Mszy św. roratnich, sprawowane w godzinach porannych. Szczególne słowa zachęty do uczestniczenia w tych liturgiach kieruję do dzieci i młodzieży.
Zakończmy życzeniami św. Pawła, Apostoła Narodów, jakie kieruje do Tesaloniczan: „Niech Pan pomnoży waszą liczbę i niech spotęguje waszą miłość wzajemną dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby wasze serca utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi” (1 Tes 3, 12-13).
Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem
+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski
Warszawa, dnia 1 grudnia 2019 r., w I Niedzielę Adwentu.
Do odczytania na Mszach Świętych w najbliższą niedzielę 1 grudnia.

Sztuka seminaryjna 2019 “Opowieść wigilijna”

XIX Dzień Papieski w twej parafii… i w mediach   13 października 2019

XIX Dzień Papieski  Wstańcie, chodźmy!

Tegoroczny, XIX Dzień Papieski, w całej Polsce oraz w środowiskach polonijnych, obchodzić będziemy pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!” Słowa te stanowią nawiązanie do tytułu książki św. Jana Pawła II z 2004 r. Tegoroczne obchody wpisują się również w 40. rocznicę
I pielgrzymki papieża-Polaka do Ojczyzny, a także 20. rocznicę pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, której jednym z owoców było powstanie Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia.
W sobotę, 12 października, podczas uroczystej gali, która odbędzie się o godz. 15.30 na Zamku Królewskim w Warszawie, wręczone zostaną nagrody TOTUS. Gala transmitowana będzie przez TVP 2 o godz. 16.00.
W niedzielę, 13 października,
o godz. 9.00, w Bazylice św. Krzyża w Warszawie odbędzie się Msza Święta, celebrowana przez ks. bp. Romualda Kamińskiego. Transmisję tego wydarzenia będzie można usłyszeć w programie I Polskiego Radia.
o godz. 10.00 w TVP Polonia transmitowana będzie Msza Święta z Sanktuarium św. Jana Pawła 11 będzie w Krakowie, celebrowana przez ks. kard. Stanisława Dziwisza.
o godz. 12.00 W warszawskiej Świątyni Opatrzności Bożej Mszę Świętą w intencji darczyńców Fundacji celebrował będzie ks. kard. Kazimierz Nycz.
Niedzielne obchody zakończy koncert galowy Dnia Papieskiego w Świątyni Opatrzności Bożej o godz. 17.30, transmitowany przez TVP 1 (ze względu na transmisję telewizyjną prosimy o przybycie na godz. 17.00), w którym wezmą udział artyści m.in. Halina Mlynkova, Krzysztof Iwaneczko, Dariusz Malejonek oraz zespół niemaGotu.
Obchodom Dnia Papieskiego co roku towarzyszą konkursy, wystawy, sztuki teatralne, wieczory poetyckie, imprezy sportowe, kulturalne i artystyczne. Stypendyści z Trójmiasta, Krakowa, Częstochowy i Warszawy organizują biegi papieskie. Dodatkowo w Krakowie i Katowicach odbędą się koncerty z okazji Dnia Papieskiego.
Zwieńczeniem obchodów XIX Dnia Papieskiego będzie konferencja naukowa Nadzieja chrześcijańska dzisiaj. Źródła i konsekwencje, która odbędzie się we wtorek, 15 października na Zamku Królewskim w Warszawie.

LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI zapowiadający obchody XIX Dnia Papieskiego pod hasłem

„Wstańcie, chodźmy!”

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Razem z apostołami wołamy dzisiaj do Chrystusa: „Panie, przymnóż nam wiary” (Łk, 17, 5). Żyjemy bowiem w czasach dynamicznych zmian niejednokrotnie podważających sens naszego zaufania Bogu. Chrystus, odpowiadając uczniom, porównuje wiarę do ziarnka gorczycy. Wskazuje jak wielki potencjał i moc są ukryte w silnej wierze. Owoce postawy bezgranicznej ufności Bogu przekraczają możliwości wyobraźni i czysto ludzkiej kalkulacji. Wzmocnienie wiary i płynącej z niej nadziei będzie celem XIX Dnia Papieskiego, który w jedności z papieżem Franciszkiem, będziemy przeżywali już za tydzień pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”.
I. Jezus wzorem postawy zaufania Bogu
Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego, to słowa Jezusa, które w Ewangelii zanotował św. Marek. Wezwanie „Wstańcie, chodźmy” (por. Mk 14, 42), skierowane przez Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym do śpiących apostołów, było świadectwem Jego odwagi, wierności i gotowości do przyjęcia Kielicha męki. Pragnienie wypełnienia woli Boga Ojca do końca zrodziło się podczas wewnętrznej walki, którą stoczył na modlitwie. Lęk i strach, które budziły w Nim czekające go samotność i cierpienia, zostały pokonane dzięki wzajemnej miłości Ojca i Syna. To z niej rodzi się zaufanie. Jezus ukazał nam w ten sposób, iż modlitwa czyni z naszej słabości miejsce działania dla Boga.
Apostołowie pomimo dwukrotnej zachęty Jezusa do czuwania i modlitwy (por. Mk 14, 34.38) zasnęli, pozostawiając Jezusa samego w najtrudniejszym momencie życia. Sen apostołów, oprócz wymiaru fizycznego, ma dla nas także znaczenie duchowe. Jest obrazem zagubienia, ucieczki przed odpowiedzialnością, poczucia bezsensu życia, a także doświadczenia grzechu. Tym samym Jezusowe „Wstańcie, chodźmy” jest pełnym nadziei wezwaniem do wyrwania się z marazmu zwątpienia i podjęcia zwycięskiej walki z siłami grzechu i zła nie tylko w życiu własnym, ale także we wspólnocie Kościoła i narodu.
II. Św. Jan Paweł II – pielgrzym nadziei
Ducha nadziei na zmianę życia osobistego i społecznego tchnął w Polaków św. Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r. Modlitwa na ówczesnym Placu Zwycięstwa o nowe zstąpienie Ducha Świętego, a także „bierzmowanie dziejów” w czasie Eucharystii na Błoniach w Krakowie, przemieniły serca Polaków. Lęk ustąpił miejsca ufności i odwadze. Papież Polak wołał: «Weźmijcie Ducha Świętego» (J 20,22). Tego Ducha (…) odziedziczonego jako żywą moc po apostołach – przekazywały po tyle razy biskupie dłonie całym pokoleniom na ziemi polskiej (św. Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). Słowa te zaowocowały przemianami w świadomości Polaków, których pokłosiem było powstanie społecznego ruchu „Solidarność”, a w konsekwencji upadek komunizmu.
Pielgrzymka z 1979 r., przeżywana pod hasłem „Gaude Mater Polonia”, odnowiła narodową wspólnotę. Przypomniała także o roli wiary i Kościoła w dziejach Polski. Znamienne były długie owacje i zaintonowana pieśń „My chcemy Boga” podczas homilii na Placu Zwycięstwa jako odpowiedź na słowa Ojca Świętego: Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. (św. Jan Paweł II, Homilia, Warszawa, 2 czerwca 1979 r.).
Szczególną rolę w dziejach Kościoła i narodu odegrał w owym czasie Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Niezłomna postawa wiary Prymasa Tysiąclecia, zakorzeniona w całkowitym zaufaniu Maryi, dawała siłę wierzącym. Dzięki niej trwali przy Bogu i stawiali opór wrogiej ideologii komunizmu, który prowadził totalną walkę z Kościołem.
III. Współczesny człowiek potrzebuje nowego tchnienia wiary i nadziei
Tegoroczne hasło Dnia Papieskiego to również tytuł przedostatniej książki Papieża Polaka. Tak scharakteryzował ją kard. Joseph Ratzinger: Słowami «Wstańcie, chodźmy!» obudził nas z wiary zmęczonej, snu uczniów, tych z wczoraj i tych współczesnych. «Wstańcie, chodźmy!» mówi dziś także nam (J. Ratzinger, Homilia z pogrzebu Jana Pawła II, Rzym, 8 kwietnia 2005 r.). Pomimo czternastu lat od śmierci Papieża Polaka Jego nauczanie, z uwagi na swój proroczy charakter, nie straciło niczego ze swojej aktualności.
Widzimy, jak wielu ludzi zagubiło lub odrzuciło wiarę w Boga w imię źle rozumianego postępu i poszukiwania innowacji często za wszelką cenę. Nie możemy tutaj nie wspomnieć również tych, dla których świat wirtualny stał się niemal całą „rzeczywistością ich życia”. Wspaniałe urządzenia służące elektronicznej komunikacji, świadectwa ludzkiego geniuszu, niewłaściwie używane potrafią zaprowadzić człowieka na manowce. Mogą uzależnić i niemalże okraść z bezcennych relacji z drugim człowiekiem w realnym świecie. Z czasem jednak ci sami ludzie odkrywają, iż łatwiej znaleźć drogę na Księżyc niż drogę, na której człowiek odnalazłby samego siebie. (J. Ratzinger, Przyszłość Wiary. Refleksje teologiczne, Kraków 2019 s. 106). To smutne doświadczenie uświadamia jednocześnie potrzebę poszukiwania sensu życia, stawiania pytań o cel egzystencji.
Dziś więc na nowo muszą wybrzmieć słowa Papieża Polaka: Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! (…) Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów (Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). A zatem tylko wiara, rozumiana jako decyzja ufnego powierzenia się kochającemu Ojcu, który opiekuje się światem i nami wraz z nim, nadaje sens ludzkiemu życiu i jest źródłem odwagi. Skłania także do wyruszenia na drogę formacji poprzez przekraczanie własnych ograniczeń i słabości. Jest siłą, która pozwala zmierzyć się z przeciwnościami, cierpieniem, chorobą oraz śmiercią. Na tej drodze towarzyszy nam Duch Święty udzielając obficie swych darów i charyzmatów. Przeżywana w otwartości na działanie Bożego Ducha wiara prowadzi do budowania jedności z innymi ludźmi, gdyż do Boga nie idzie się samotnie lecz we wspólnocie. Jej wyznawanie nie jest tylko sprawą prywatną poszczególnych osób lecz ma jakże ważny wymiar społeczny.
IV. Młodość czasem kształtowania wiary
Szczególnym czasem kształtowania się wiary w życiu człowieka jest młodość. Papież Franciszek w adhortacji „Christus vivit” stwierdził, iż nie należy utożsamiać jej jedynie z okresem rozwoju człowieka, ale ze stanem ducha. Do wszystkich wierzących można zatem odnieść słowa św. Jana Pawła II, skierowane pierwotnie w 1979 roku do zgromadzonej na Jasnej Górze młodzieży. Wzywał w nich do podjęcia trudu życia w stanie łaski uświęcającej. Pomocą w rozeznaniu i kroczeniu drogą życiowego powołania uczynił Słowo Boże i Eucharystię. Podkreślił, iż tylko w ten sposób możemy odkryć piękno autentycznego człowieczeństwa.
W trud kształtowania wiary i odkrywania powołania młodego pokolenia Polaków włącza się Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która powstała jako owoc pielgrzymki św. Jana Pawła II do Ojczyzny w 1999 r. Stypendia, wypłacane dwóm tysiącom uczniów i studentów z całej Polski, pozwalają im rozwijać swoje dary i talenty. Tak o tym opowiada Dominik, student dyrygentury symfonicznej z Wrocławia: „Fundacja to dla mnie przede wszystkim szkoła wartości wypływających z nauczania Papieża Polaka. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje wdzięczność. Dlatego chciałbym podziękować wszystkim Darczyńcom za okazaną pomoc, duchową i materialną. Zapewniam też, że jeśli zawodowo zostanę dyrygentem, to każdy koncert pod moją batutą będzie też Państwa dziełem, bo jestem pewien, że nie byłbym człowiekiem, jakim jestem, gdybym kilka lat temu nie został stypendystą „Dzieła”.
W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Wierzymy, że stypendyści są i będą nadal autentycznymi świadkami wiary w duchu nauczania Papieża Polaka.
Na czas owocnego przeżywania XIX Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica-Wałbrzych, 13-14 czerwca 2019 r.

OCHRZCZENI I POSŁANI. KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA Z MISJĄ W ŚWIECIE

List pasterski Episkopatu Polski z okazji Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego

Umiłowani Siostry i Bracia!
W odczytanym przed chwilą fragmencie pierwszego Listu do Tymoteusza, św. Paweł Apostoł przypomina: Bóg, który kocha każdego człowieka bez wyjątku, „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4). Ta właśnie świadomość towarzyszyła wspólnocie Kościoła, który począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy, prowadzony przez Ducha Świętego rozpoczął działalność misyjną. To zbawcze zadanie realizowane jest obecnie przede wszystkim przez misjonarzy, którzy w codziennej posłudze realizują misyjny nakaz „idźcie i czyńcie uczniami”. I chociaż ta misyjna posługa przynosiła i wciąż przynosi wspaniałe owoce, to jednak w tylu zakątkach globu wciąż są ludzie, którzy nie doświadczyli jeszcze radości ze spotkania z Jezusem. Według szacunków jest ich ponad pięć miliardów. Tym samym nadal pozostają aktualne słowa św. Jana Pawła II, który wołał: „Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o milionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją nieświadomi Bożej miłości” (RMis 86). Te słowa brzmią szczególnie wymownie teraz, kiedy uczestniczymy w ofierze, przez którą Jezus Chrystus nas odkupił, a także w kontekście dzisiejszej Ewangelii zobowiązującej nas do wierności misyjnemu posłannictwu.

Siostry i Bracia!
Przez sakrament chrztu św. zostaliśmy włączeni do Kościoła, który z natury jest misyjny i staliśmy się uczniami-misjonarzami. Tym samym przez samego Chrystusa zostaliśmy zaproszeni, aby Go naśladować i zanieść Dobrą Nowinę o Nim do każdego człowieka. Papież Benedykt XVI pisał, że nie ma nic piękniejszego, niż zostać dosięgniętym, zaskoczonym przez Chrystusa. Nie ma nic piękniejszego, niż poznać Go i dzielić się z innymi przyjaźnią z Nim (por. SC 83). Dlatego dzisiaj chcemy z głębi serca podziękować tym, którzy z wielkim zaangażowaniem i ofiarnością włączają się w działalność misyjną. Dziękujemy najpierw misjonarkom i misjonarzom, których misyjne powołania kształtowały wspaniałe polskie rodziny. Byli oni i są – dzisiaj ponad 2 tys. osób – autentycznymi świadkami Kościoła w Polsce i jego misyjnego zapału. Przykład tak wielu z nich wciąż nas inspiruje – wystarczy wspomnieć św. Maksymiliana Kolbe, bł. Męczenników franciszkańskich z Pariacoto, kard. Adama Kozłowieckiego, o. Mariana Żelazka, werbistę czy panią dr Wandę Błeńską. Jesteśmy wdzięczni kapłanom diecezjalnym i zakonnym, za misyjną kreatywność, która czyni z naszych parafii „Kościół wyruszający w drogę i misyjną wspólnotę uczniów” (EG 28). Wyrażamy wdzięczność chorym i cierpiącym, którzy anonimowo, ale i z wielkim osobistym poświęceniem oddają dziełu misyjnemu najcenniejsze dary: swój krzyż i zawierzenie Bogu. Dziękujemy wszystkim wspierającym misyjne posłannictwo modlitwą, pokutą i umartwieniem. Szczególnie myślimy tutaj o różach Żywego Różańca, które służebnica Boża Paulina Jaricot (czyt. Żariko) powołała, aby stanowiły modlitewne i materialne zaplecze misji. Z wdzięcznością dostrzegamy również pełne zapału zaangażowanie misyjne dzieci i młodzieży, zwłaszcza ze szkolnych i parafialnych ognisk 2 misyjnych, Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci i kolędników misyjnych, które modlitwą i darami serca wspierają swoich rówieśników i misjonarzy w krajach misyjnych. Pragniemy także podziękować i podkreślić doniosłą rolę środków społecznego przekazu w procesie budzenia misyjnej świadomości, formacji i przekazu misyjnych informacji. Dziękujemy również instytucjom bezpośrednio wspierającym dzieło misyjne, a przez nie tym osobom, które współpracują z nimi, podejmują liczne misyjne inicjatywy i hojnie wspierają je materialnie.

Drodzy Siostry i Bracia!
Ponad sześć lat temu Boża Opatrzność podarowała Kościołowi papieża Franciszka. Ojciec Święty od pierwszych dni swojego pontyfikatu dał się poznać jako Pasterz, którego pasją jest ewangelizacja i działalność misyjna. Dał temu wyraz, kiedy w Evangelii gaudium pisał: „Bądźmy we wszystkich regionach ziemi w «permanentnym stanie misji». Nie bójmy się podejmować, z ufnością w Bogu i wielką odwagą «opcji misyjnej», zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy” (EG 27). To misyjne zaproszenie papież Franciszek powtórzył ogłaszając październik bieżącego roku Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym. Nawiązał tym samym do papieża Benedykta XV, który sto lat temu w liście apostolskim Maximum illud nawoływał do podjęcia działalności misyjnej, gdyż – jak pisał – „Kościół Boży jest powszechny i nie jest obcy żadnemu ludowi ani narodowi”. Pragnieniem Ojca Świętego jest, aby Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny odnowił misyjną żarliwość wszystkich wiernych. Mają temu służyć refleksja nad kluczowym miejscem misji ad gentes w życiu Kościoła, modlitwa za misje oraz umiejscowienie misji w sercu wszystkich inicjatyw diecezjalnych, zakonnych i podejmowanych w ruchach i stowarzyszeniach katolickich. Wyrażając swoje „misyjne pragnienie” papież Franciszek wskazał zarazem płaszczyzny na których możemy je zrealizować. Są nimi: odnowienie osobistej więzi z Chrystusem żyjącym w Kościele oraz inspirowanie się świadectwem świętych misjonarzy, męczenników i świadków wiary. To również okazywanie miłosierdzia dla misji przez finansowe wspieranie młodych Kościołów na terytoriach misyjnych. Stajemy zatem przed wielkim wydarzeniem, ale i szansą. Szansą, aby pełniej włączyć się w dzieło misyjne, a tym samym pogłębić naszą wiarę, „misje bowiem odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie” (RMis 2). To zadanie papież Franciszek kieruje z miłością do każdego i każdej z nas, aby leżało nam naprawdę na sercu głoszenie Ewangelii i przekształcenie naszych wspólnot w rzeczywistości misyjne i ewangelizacyjne.

Siostry i Bracia!
Przed nami Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Miesiąc, który zgodnie z pragnieniem Ojca Świętego powinien stać się dla każdej parafii, wspólnoty i dla każdego ochrzczonego czasem odkrywania i odnawiania misyjnego powołania, czasem intensywniejszej troski o zbawienie każdego człowieka. Jak tego dokonać? Pewnym drogowskazem staje się dla nas ludzkie ciało, do którego często porównywane jest dzieło misyjne Kościoła. Jego głową, a zwłaszcza ustami są pasterze, którzy nauczają, iż Kościół jest autentyczny wówczas, kiedy idzie i głosi zbawienie w Chrystusie. Nogami są misjonarze, którzy wyruszyli tam, gdzie Ewangelia nie jest jeszcze znana. Z kolei sercem i krwiobiegiem są ci, którzy wspierają misyjne wysiłki 3 swoją modlitwą, cierpieniem i wyrzeczeniem. Rękami wreszcie są dobroczyńcy misji, ci, którzy pomagają misjom materialnie. W tej perspektywie, w działalności misyjnej jest miejsce dla nas wszystkich, dla Ciebie i dla mnie. Pomyślmy o tym już dzisiaj, bo misje to pasja – miłość, którą czujemy do Chrystusa i wynikające z niej działania na rzecz dobra innych. Włączmy się zatem we wszelkie misyjne inicjatywy diecezjalne, zakonne i parafialne podejmowane w październiku b.r. Wspierajmy dzieło misyjne codzienną modlitwą różańcową i Komunią św. Weźmy udział w trosce Ojca Świętego przez hojne wsparcie finansowe jego misyjnych planów. Organizujmy spotkania z misjonarzami, wystawy, misyjne konferencje i katechezy. Niech nasze rodziny, a przez nie cały Kościół w Polsce radośnie i owocnie przeżyje Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny! Dziękując Wam wszystkim za troskę o misyjne dzieło Kościoła, przypominamy zobowiązujące słowa papieża Franciszka: „Każdy chrześcijanin i każda wspólnota winni rozeznać, jaką drogą powinni kroczyć zgodnie z wezwaniem Pana, jednak wszyscy jesteśmy zaproszeni do przyjęcia tego wezwania: wyjścia z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii” (EG 20).

Kochani siostry i bracia!
Za kilka dni, w duchowej łączności z papieżem Franciszkiem, pod hasłem: „Ochrzczeni i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie”, rozpoczniemy to wyjątkowe misyjne wydarzenie. Chciejmy wykorzystać w pełni ten czas i tę łaskę, pamiętając o słowach z dzisiejszej Ewangelii: „zdaj sprawę z twego zarządu” (Łk 16,2). Prośmy przy tym Maryję, która w dniu Pięćdziesiątnicy była świadkiem wyjścia Kościoła do jego misji ewangelizacyjnej, aby wypraszała nam moc Ducha Świętego. Niech Duch Święty, który jest „głównym sprawcą misji”, działa w nas i przez nas, aby „wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4). Na czas przeżywania Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 383 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, Świdnica, 13-14 czerwca 2019 r.